士兵的结局无人知晓,唯有逝去的挽歌留存至今,在今夜依旧唱响,无数人围着篝火拉着手,齐声合唱,悠长的歌声响彻夜空,在雪里飘向远方。
“Pōkarekare
ana,
ngā
wai
o
Waiapu.
瓦勒浦河畔,河水湍湍。
Whiti
atu
koe
hine,
marino
ana
e.
河水弥弥,若你要涉越,汹汹急流也会变得安然无波。
E
hine
e,
hoki
mai
ra.
我亲爱的女孩,请回到我身边。
Ka
mate
ahau,I
te
aroha
e.
我爱你,至死方休。
……
Whati
whati
taku
pene,ka
pau
aku
pepa.
笔已断,纸已尽。
Ko
taku
aroha,mau
tonu
ana
e.
真爱永垂不朽。
E
kore
te
aroha,e
maroke
i
te
rā.
我的泪眼湿润。
Mākūkū
tonu
i,aku
roimata
e.
我的爱永不磨灭。”
舒窈并不知道歌词直译,只觉得他们唱得深情凄婉,像对着心心念念爱人,诉说了无尽头的相思之情。
本章未完,请点击下一页继续阅读! 第2页 / 共5页